1 سَمَٰعِيلَ 20:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 يُواْنَتَنْ يَأَمْسَ مَسَ يَثٜىٰ «كُواْ كَطَنْ! بَذَاكَ مُتُبَ! أَيْ، بَابُ أَبِنْدَ بَابَنَ يَكٜىٰيِ دَ بَاتَرٜىٰدَ يَڢَارَ غَيَ مِنِ بَ، كُواْ بَبَّ كُواْ ڧَرَمِ؞ دُوانْمٜىٰ ذَيْ ٻُواْيٜىٰ مِنِ وَنَّنْ يَنْذُ؟ كَيْ! وَنَّنْ مَغَنَ بَ غَسْكِيَ بَثٜىٰ!» Faic an caibideil |
عَمَّا سُواْجُواْجِنْ سُكَثٜىٰ وَ طَالُوتَ «دُوانْمٜىٰ يُواْنَتَنْ ذَيْ مُتُ بَايَنْدَ تَدَلِيلِنْسَ نٜىٰ مُكَثِ نَصَرَا؟ كُواْ كَطَنْ بَذَيْ يِوُبَ! مُنْ ضَنْڟٜىٰ دَ سُونَنْ يَهْوٜىٰهْ مَيْ رَيْ، بَاوَنْدَ ذَيْ تَٻَ غَاشِنْ كَنْسَ غُدَا؞ غَمَا أَبِنْدَ يَيِ يَوْ دَ تَيْمَكُوانْ اللَّهْ نٜىٰ يَيِشِ؞» دُواْمِنْ حَكَ سُواْجُواْجِنْ سُكَ ڢَنْشِ يُواْنَتَنْ دَغَ مُتُوَ؞