1 سَمَٰعِيلَ 2:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 يَكَنْ تَادَ تَلَكَاوَا دَغَ ڧُورَا، مَاسُثِ دَغَ بُواْلَ، يَكَنْ تَادَسُو، يَسَا سُثِ تَرٜىٰدَ یَیَنْ سَرْكِے، سُكُمَ غَاجِ كُجٜىٰرَرْ طَوْكَكَ؞ غَمَا غِنْشِڧَنْ تُوشٜىٰنْ دُونِيَا تَ يَهْوٜىٰهْ نٜىٰ، عَكَنْ تُوشٜىٰنْ يَكَڢَ دُونِيَا؞ Faic an caibideil |
وَنَّنْ شِينٜىٰ حُكُنْثِنْ دَ یَنْ سِنْتِرِ سُكَ ڢَطَا، شِينٜىٰ مَتَاكِنْ دَ مَاسُ ڟَرْكِے سُكَ عُمَرْتَ، دُواْمِنْ دُكَنْ مَاسُ رَيْ سُسَنِ مَڢِے طَوْكَكَ شِينٜىٰ يَنَ مُلْكِ عَكَنْ دُكَنْ یَنْ أَدَمْ؞ شِينٜىٰ يَكَنْ بَادَ مُلْكِ غَ وَنْدَ يَغَ دَامَ، كُمَ يَكَنْ عِيَسَا تَلَكَ يَذَمَ سَرْكِے؞› »