1 سَمَٰعِيلَ 2:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 يَهْوٜىٰهْ يَكَنْ طَوْكِ رَيْ، شِينٜىٰ كُمَ يَكَنْ رَايَرْ؞ يَكَنْ كَيْ مُتَنٜىٰ ذُوَا كَبَرِ، يَكَنْ كُمَ تَادَسُو؞ Faic an caibideil |
سَعَدَّ سَرْكِنْ إِسْرَٰٓءِيلَ يَكَرَنْتَ وَسِيڧَرْ، سَيْ يَيَيَّاغٜىٰ رِيغُنَنْسَ دُوانْ بَڧِنْ ثِكِ يَثٜىٰ «نِے اللَّهْ نٜىٰ، مَيْ عِيَ كَشٜىٰ كُواْ مَيْ عِيَ بَادَ رَيْ؟ دُوانْمٜىٰ سَرْكِنْ سُورِيَ ذَيْ عَيْكُواْ دَ سَڧُواْ ثٜىٰوَ إِنْ وَرْكَرْدَ مُتُمْ دَغَ ثُوتَرْ ڢَتَرْ جِكِنْسَ؟ دُوبِے يَدَّ مُتُمِنَّنْ يَكٜىٰ نٜىٰمَنَ دَ ڢَطَ!»