2 سَيْ يَجَاوَ دَاوُدَ كُنّٜىٰ يَثٜىٰ «بَابَنَ يَنَ سُواْ يَكَشٜىٰكَ؞ دُواْمِنْ حَكَ كَيِ حَنْكَلِ غُواْبٜىٰ دَ سَڢٜىٰ، كَسَامِ وُرِے كَٻُواْيٜىٰ كَنْكَ؞
غَمٜىٰ دَ ڟَرْكَكَا عَڧَسَرْ، سُونٜىٰ سُكٜىٰ دَ غِرْمَ! سُونٜىٰ سُكٜىٰ ڢَرَنْتَ مِنِ رَيْ؞
عَكُواْيَوْشٜىٰ أَبُواْكِ يَنَ نُونَ ڧَوْنَ، أَنْحَيْڢِ طَنْعُوَ كُوَ دُواْمِنْ تَيْمَكُواْ عَݣُونَكِنْ مَسِيڢَ؞
تُواْ دَطَنْ یَرْعُوَرْ بُلُسْ يَجِ لَابَرِنْ شِرِنْ دَسُكٜىٰيِ، سَيْ يَجٜىٰ يَشِغَ بَرِكِنْ يَڢَطَا وَ بُلُسْ؞
عَمَّا شِيكُوَ يَجِ لَابَرِنْ شِرِنْسُ؞ دَرٜىٰ دَ رَانَ سُنَ ظُبَ عِدُواْ عَڧُواْڢُواْڢِنْ غَرِ دُواْمِنْ سُكَشٜىٰشِ،
أَنَانً سَيْ طَالُوتَ يَثٜىٰ وَ يُواْنَتَنْ طَنْسَ دَ كُمَ مَاسُيِمَسَ حِدِمَ سُكَشٜىٰ دَاوُدَ؞ عَمَّا يُواْنَتَنْ يَنَ سُوانْ دَاوُدَ سُواْسَيْ؞
نِے دَيْ ذَنْ ڢِتَ إِنْ ڟَيَ تَرٜىٰدَ بَابَنَ أَدَاجِنْ دَ ذَاكَ ٻُيَ؞ ذَنْيِ مَغَنَ دَشِ غَمٜىٰدَ كَيْ؞ سَعَنً ذَنْ ڢَطَا مَكَ يَدَّ أَبُبُوَنْ سُكٜىٰ؞»
يُواْنَتَنْ يَأَمْسَ مَسَ يَثٜىٰ «كُواْ كَطَنْ! بَذَاكَ مُتُبَ! أَيْ، بَابُ أَبِنْدَ بَابَنَ يَكٜىٰيِ دَ بَاتَرٜىٰدَ يَڢَارَ غَيَ مِنِ بَ، كُواْ بَبَّ كُواْ ڧَرَمِ؞ دُوانْمٜىٰ ذَيْ ٻُواْيٜىٰ مِنِ وَنَّنْ يَنْذُ؟ كَيْ! وَنَّنْ مَغَنَ بَ غَسْكِيَ بَثٜىٰ!»
دَاوُدَ يَثٜىٰ «غَاشِ، غُواْبٜىٰ نٜىٰ بِكٍ سَابُوانْ وَتَ؞ يَا كَمَاتَ إِنْثِ عَبِنْثِ تَرٜىٰدَ سَرْكِے عَتٜىٰبُرِنْسَ، عَمَّا إِنَ سُواْ كَبَرْنِ إِنْ غُدُ إِنْ ٻُيَ أَدَاجِ حَرْ جِيبِے دَ يَمَّ؞