12 سَيْ تَسَوْكَرْ دَ دَاوُدَ ڧَسَا تَتَغَ، سَيْ يَغُدُ يَكُٻُثٜىٰ؞
مُتَنٜىٰنْ أَبْسَلُوامْ سُكَذُواْ وُرِنْ مَثٜىٰنْ أَغِدَنْتَ سُكَ تَمْبَيٜىٰتَ سُكَثٜىٰ «إِنَا أَهِمَعَظْ دَ يُواْنَتَنْ سُكٜىٰ؟» سَيْ تَأَمْسَ «سُنْ ڧٜىٰتَرٜىٰ رَاڢِ؞» مُتَنٜىٰنْ سُكَ نٜىٰمٜىٰسُ بَسُ سَامٜىٰسُبَ، سَيْسُكَ كُواْمَ عُرُوشَلِيمَ؞
مَيْ أَدَلْثِے يَكَنْ سَامِ وَهَلُواْلِ دَيَوَ، عَمَّا يَهْوٜىٰهْ يَكَنْ كُٻُتَرْ دَشِ دَغَ ثِكِنْسُ دُكَ؞
رَهَبْ كُوَ تَنَ ذَمَ أَغِدَنْ دَ عَكَ غِنَا حَطٜىٰ دَ بَنْغُوانْ كَتَنْغَرْ بِرْنِ؞ سَيْ تَسَا مُتَنٜىٰنْ سُكَيِ أَمْڢَانِ دَ إِغِيَ سُكَ سَوْكَ تَتَغَ؞
یَیَ مَظَا نَ طَالُوتَ كُوَ سُونٜىٰ يُواْنَتَنْ دَ يِشْوِ دَ مَلْكِشُوَ؞ يَنَ كُمَ دَ یَیَ مَتَ بِيُ، سُونٜىٰ مٜىٰرَبْ یَرْ ڢَرِ دَ مِكَلْ یَرْ ڧَرَمَرْ؞