1 سَمَٰعِيلَ 16:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 يَأَمْسَ يَثٜىٰ «عِ، لَاڢِيَ لَوْ؞ نَا ذُواْ يِنْ هَدَايَ نٜىٰ غَ يَهْوٜىٰهْ؞ كُكٜىٰٻٜىٰ كَنْكُ دَ ڟَرْكِے، كُذُواْ تَرٜىٰدَنِ وُرِنْ هَدَايَ؞» سَمَٰعِيلَ كُوَ يَڟَبْتَثٜىٰ يٜىٰسّٜىٰ دَ یَیَنْسَ مَظَا؞ سَعَنً يَغَيَّثٜىٰسُ ذُوَا وُرِنْ هَدَايَرْ؞ Faic an caibideil |
سَعَنً رُوحٌ اللَّهْ يَيِ إِيكُواْ عَكَنْ أَمَسَيْ، شُوغَبَنْ «تَلَتِنَّنْ»، سَيْيَثٜىٰ، «يَا دَاوُدَ، مُو نَاكَ نٜىٰ، طَنْ يٜىٰسّٜىٰ مُنَ تَرٜىٰدَكَيْ! سَلَمَ دَ نَصَرَا سُنَ تَرٜىٰدَكَيْ سَلَمَ كُمَ غَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ تَيْمَكُوانْكَ، غَمَا اللَّهْ نْكَ يَنَ تَيْمَكُوانْكَ؞» سَيْ دَاوُدَ يَكَرْٻٜىٰسُ يَسَا سُكَ ذَمَ شُوغَبَنِّنْ سُواْجُواْجِنْسَ؞
سَعَدَّ ݣُونَكِنْ بِكٍ سُنْ ڧَارٜىٰ، أَيُوبَ يَكَنْ كِرَا يَسَا أَڟَرْكَكٜىٰسُ؞ وَشٜىٰغَرِ دَ سَسَّڢٜىٰ شِے ذَيْ مِيڧَ هَدَايُ نَڧُواْنَاوَا دُواْمِنْ كُواْوَنٜىٰ طَيَنْسُ؞ غَمَا أَيُوبَ يَكَنْيِ ظَتُواْ ثٜىٰوَ «وَتَڧِيلَ یَیَنَ سُنْيِ ذُنُوبِ، كُواْ سُنْيِ صَاٻُواْ غَ اللَّهْ عَثِكِنْ ذُوثِيَارْسُ؞» حَكَ أَيُوبَ يَكَنْيِ كُلُّمْ؞
تَاشِ! كَكٜىٰٻٜىٰ مُتَنٜىٰ دَ ڟَرْكِے؞ كَڢَطَا مُسُ سُكٜىٰٻٜىٰ كَنْسُ دَ ڟَرْكِے دُواْمِنْ غُواْبٜىٰ؞ غَمَا غَا أَبِنْدَ نِے يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ نَثٜىٰ، ‹يَا إِسْرَٰٓءِيلَ، كُنَ رِڧٜىٰ دَ أَبُبُوَنْ دَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ دُواْمِنْ هَلَّكَرْوَ أَڟَكِيَرْكُ؞ بَذَاكُ عِيَ ڟَيَاوَا أَغَبَنْ أَبُواْكَنْ غَابَنْكُ بَ، سَيْ كُنْ كَوَرْدَ وَطَنَّنْ أَبُبُوَ؞