2 طَالُوتَ كُوَ يَكَڢَ تٜىٰنْتِنْسَ عَڧَرْڧَشِنْ إِتَاثٜىٰنْ رُمَّنْ أَ مِغْرُوانْ، ڧَوْيٜىٰنْ غِبٜىٰيَ؞ سُواْجُواْجِ طَرِے شِدَ سُنَ تَرٜىٰ دَشِ،
وَتَرَانَ يُواْنَتَنْ طَنْ طَالُوتَ يَكِرَا سَوْرَيِ مَيْ رِڧٜىٰ مَسَ كَايَنْ يَاڧِ يَثٜىٰ «ذُواْ مُهَيٜىٰ ذُوَا غٜىٰڢٜىٰنْ سَنْسَنِنْ ڢِلِسْتِيَاوَا؞» عَمَّا بَيْ ڢَطَا وَبَابَنْسَ طَالُوتَ بَ؞
وَتَرَانَ طَالُوتَ يَنَ أَغَرِنْ غِبٜىٰيَ يَنَ ظَوْنٜىٰ عَڧَرْڧَشِنْ ڧَرَمِنْ إِتَاثٜىٰ عَكَنْ وَنِ تُدُ يَنَ رِڧٜىٰ دَ مَاشِ؞ مَاسُيِ مَسَ حِدِمَ كُمَ سُنَ كٜىٰوَيٜىٰ دَشِ؞ عَكَ ڢَطَا مَسَ ثٜىٰوَ أَنْغَانٜىٰ وُرِنْ دَ دَاوُدَ طَنْ يٜىٰسّٜىٰ دَ مُتَنٜىٰنْسَ سُكٜىٰ؞