1 سَمَٰعِيلَ 12:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 سَمَٰعِيلَ يَأَمْسَ مُسُ يَثٜىٰ «يَهْوٜىٰهْ دَ سَرْكِنْدَ يَكٜىٰٻٜىٰ سُنْ ذَمَ شَيْدُنَ يَوْ ثٜىٰوَ بَكُسَامِ كُواْمٜىٰ أَ هَنُّونَبَ كُواْ كَطَنْ؞» سُكَ أَمْسَ سُكَثٜىٰ «عِ، يَهْوٜىٰهْ نٜىٰ شَيْدَرْمُ؞» Faic an caibideil |
أَبِنْ دَ يَكٜىٰسَا مُتَاڧَمَ شِينٜىٰ تُنَانِنْ ذُوثِيَارْمُ تَنَ شَيْدَ مَنَ ثٜىٰوَ مُنْيِ ذَمَ مَيْ ڟَرْكِے عَدُونِيَا دَ ذُوثِيَا طَيَ، مُسَمَّنْ ثِكِنْ ذَمَنْ دَ مُكَيِ دَكُو؞ ذَنْ ڢَطَا ثٜىٰوَ مُنْيِ حَكَ ثِكِنْ غَسْكِيَ إِرِنْ تَحَلِنْ اللَّهْ، تَوُرِنْ أَلْحٜىٰرِنْ اللَّهْ نٜىٰ، بَتَوُرِنْ حِكِمَرْ وَنَّنْ دُونِيَا بَ؞