1 بِتْرُسْ 2:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 أَ رُبُوثٜىٰ يَكٜىٰ كُمَ ثٜىٰوَ «دُوڟٜىٰنَّنْ مَيْسَا تُنْتُٻٜىٰ، دُوڟٜىٰنْ كُمَ مَيْسَا ڢَاطُوَ!» غَسْكِيَ نٜىٰ كُوَ! مُتَنٜىٰ سُنْيِ تُنْتُٻٜىٰ نٜىٰ غَمَا سُنْڧِے يِنْ بِيَيَّ دَ كَلْمَرْ اللَّهْ؞ حَكَ كُوَ عَكَ شِرْيَ مُسُ؞ Faic an caibideil |
نَڢَطِ وَنَّنْ نٜىٰ سَبُواْدَ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَ شِغَ ثِكِنْكُ عَٻُواْيٜىٰ، وَطَنْدَ تُنْدَا عَكَ ڧَدَّرَسُ غَ حُكُنْثِ؞ بَاسُدَ حَلِ إِرِنْ نَ اللَّهْ، سُنَ كُمَ مَيْدَ أَلْحٜىٰرِنْ اللَّهْ يَا ذَمَ حَنْيَرْ نٜىٰمَنْ جِنْ دَاطِے نَرَشِنْ كُنْيَا؞ سُنَيِنْ مُسُونْ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ وَنْدَ شِينٜىٰ كَطَيْ شُوغَبَنْمُ دَ كُمَ عُبَنْغِجِنْمُ؞