1 بِتْرُسْ 2:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 كُنَ ذُوَا وُرِنْسَ، شِے وَنْدَ يَكٜىٰ دُوڟٜىٰنْ غِنِ مَيْ رَيْ؞ شِينٜىٰ دُوڟٜىٰ وَنْدَ مُتَنٜىٰ سُكَڧِ، عَمَّا ذَاٻَٻّٜىٰ نٜىٰ مَيْ دَرَجَ أَوُرِنْ اللَّهْ؞ Faic an caibideil |
غَا مَعَنَرْ مَڢَرْكِنْ دُوڟٜىٰنْدَ كَغَنِ؞ عَثِكِنْ مَڢَرْكِنْ كَغَ دُوڟٜىٰ يَٻَرْكٜىٰ دَغَ بَبَّنْ تُدُ، كُمَ بَ دَ حَنُّنْ طَنْ أَدَمْ بَ، حَرْ يَڢَرْڢَشٜىٰ بَڧِنْ ڧَرْڢٜىٰنْ دَ تَغُلَّرْ دَ لَكَرْ دَ أَظُرْڢَرْ دَ ظِينَارِيَرْ؞ تُواْ، اللَّهْ مَطَوْكَكِ يَنَ سَنَرْوَ سَرْكِے أَبِنْدَ ذَيْ ڢَرُ نَنْ غَبَ كٜىٰنَنْ؞ مَڢَرْكِنْ تَبَّتَاثّٜىٰنٜىٰ، مَعَنَرْسَ كُمَ غَسْكِيَثٜىٰ؞»
‹بَابُ كُواْمٜىٰ، بَابُ بَبَّنْ تُدُنْ دَ ذَيْ عِيَ تَرٜىٰوَ ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ حَنْيَ؞ ذَاعَكَوَرْ دَشِ أَعِدُوانْ ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ! سَعَنً ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ ذَيْسَا دُوڟٜىٰنْ ڧَرْشٜىٰ نَغِنِنْ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ يَايِنْ دَ مُتَنٜىٰ سُنَ تَادَ مُرْيَ سُنَ ثٜىٰوَ «اللَّهْ يَسَا أَلْبَرْكَ! اللَّهْ يَسَا أَلْبَرْكَ!» › »
دَلِيلِنْ وَنَّنْ شِينٜىٰ دُواْمِنْ عَتَبَّتَرْ دَ بَنْغَسْكِيَرْكُ، كَمَرْ يَدَّ عَكَنْ ڠُودَ دَرَجَرْ ظِينَارِيَ دَ وُتَا، أَبِنْدَ يَكٜىٰ ڧَارٜىٰوَ؞ حَكَ مَا أَنَ ڠُودَ بَنْغَسْكِيَرْكُ وَدَّ تَڢِے ظِينَارِيَ دَرَجَ دُواْمِنْ بَنْغَسْكِيَرْكُ تَجَٰوُاْ مُكُ يَبُواْ دَ طَوْكَكَ دَ غِرْمَ أَ رَانَرْ دَ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ ذَيْ بَيَّنَ؞