1 بِتْرُسْ 2:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 سَبُواْدَ حَكَ سَيْ كُرَبُ دَ كُواْوَنٜىٰ إِرِنْ ڧِيَيَّرْ ذُوثِيَا دَ يِنْ ڧَضْيَا دَ يِنْ مُنَاڢُنْثِ دَ يِنْ كِيشِ دَ كُواْوَنٜىٰ إِرِنْ ٻَاتَ سُونَ؞ Faic an caibideil |
يَيَ كُمَ ذَاكَ عِيَثٜىٰ وَطَنْعُوَنْكَ، ‹كَيْ، طَنْعُوَنَ، بَرِ إِنْثِرٜىٰ مَكَ طَنْ ڟِنْكٜىٰنَّنْ دَيَكٜىٰ عِدُوانْكَ،› بَايَنْ كُمَ بَكَ عِيَ غَنِنْ غُنْغُمٜىٰنْ دَيَكٜىٰ أَ نَاكَ عِدُوانْ بَ؟ كَيْ مُنَاڢُكِ! كَڢَارَ ثِرٜىٰ غُنْغُمٜىٰنْ دَيَكٜىٰ ثِكِنْ عِدُوانْكَ تُكُنَ، دُوانْ كَاعِيَ غَنِ سُواْسَيْ يَدَّ ذَاكَ عِيَ ثِرٜىٰ طَنْ ڟِنْكٜىٰنْ دَيَكٜىٰ ثِكِنْ عِدُوانْ طَنْعُوَنْكَ؞
یَنْعُوَ، كَدَ كُذَمَ مَاسُ مَغَنَرْ زَرْغِنْ جُونَ؞ سَبُواْدَ دُكْ وَنْدَ يَكٜىٰ زَرْغِنْ طَنْعُوَنْسَ مَيْبِے، كُواْ يَطُواْرَ مَسَ لَيْڢِے، يَنَ زَرْغِنْ كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى كٜىٰنَنْ، يَنَ كُمَ طُواْرَوَ كُواْيَرْوَرْ لَيْڢِے؞ غَمَا سَعَدَّ كَيِ وَ كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى شَرِيعَ، بَكَ مِيڧَ كَنْكَ غَ يِنْ بِيَيَّ دَ كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى بَ، مَيْمَكُوانْ حَكَ كَذَمَ مَيْيِ مَتَ شَرِيعَ؞