1 بِتْرُسْ 1:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 غَ سَامُنْ غَادُواْنَّنْ مَرَرْ لَلَثٜىٰوَ مَرَرْ ٻَثٜىٰوَ مَرَرْ ڧَارٜىٰوَ كُمَ، وَنْدَ عَكَ أَجِيٜىٰ أَ سَمَ دُواْمِنْكُ، Faic an caibideil |
عَكَنْ كُواْوَنٜىٰ بَاكِنْ كُواْغِنْ، عِتَتُوَ إِرِ إِرِ مَاسُ بَادَ أَمْڢَانِ ذَاسُيِ غِرْمَ؞ غَنْيَيٜىٰنْسُ بَذَاسُ تَٻَ بُوشٜىٰوَبَ، كُمَ عِتَتُوَنْ بَذَاسُ تَٻَ ڢَاسَ بَادَ یَیَبَ، عَمَّا ذَاسُيِ تَبَادَ یَیَ كُواْوَنٜىٰ وَتَ؞ غَمَا ضُوً دَ يَكٜىٰبِے تَغِنْدِنْ عِتَتُوَنْ دَغَ هَيْكَلِنْ نٜىٰ يَٻُلُّواْ؞ یَیَنْ عِتَتُوَنْ عَبِنْثِنٜىٰ، غَنْيَيٜىٰنْسُ كُوَ مَاغَنِنٜىٰ؞»
سَبُواْدَ حَكَ أَلْمَسِيحُ شِينٜىٰ مَيْ ڟَيَاوَا ڟَكَانِنْ اللَّهْ دَ مُتَنٜىٰ عَثِكِنْ سَابُوَرْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَرْ نَنْ، دُواْمِنْ وَطَنْدَ عَكَ كِرَاسُ سُكَرْٻِ غَادُواْ نَهَرْ أَبَدَا وَنْدَ اللَّهْ يَيِ أَلْڧَوَرِ؞ وَنَّنْ يَيِوُنٜىٰ غَمَا أَنْرِغَا أَنْيِ مُتُوَ وَدَّ تَكٜىٰ یَنْتَرْدَ مُتَنٜىٰ دَغَ ذُنُبَنْدَ سُكَيِ أَ زَامَانِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ تَڢَرْكُواْ؞