1 يَحْيَى 4:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 يَا كُو وَطَنْدَ نَكٜىٰ ڧَوْنَ، كَدَ كُبَادَ غَسْكِيَ دَ دُكْ وَنْدَ يَثٜىٰ يَنَدَ رُوحٌ اللَّهْ، عَمَّا كُڠُودَاسُ دُكَ دُواْمِنْ كُغَنِ كُواْ دَغَ وُرِنْ اللَّهْ سُكٜىٰ؞ غَمَا أَنَّبَاوَنْ ڧَضْيَا سُنْ بَظُو كُواْعِنَ عَدُونِيَا؞ Faic an caibideil |
عَمَّا ڢَا، أَدَا أَنَّبَاوَا مَاسُ رُوطِ سُنْ ڢِتُواْ دَغَ ثِكِنْ مُتَنٜىٰنْ اللَّهْ؞ تُواْ، حَكَمَا، وَطَنْسُ مَلَمً ڧَضْيَا ذَاسُ كَسَنْثٜىٰ عَثِكِنْكُ؞ ذَاسُ كَٰوُاْ وَتَ كُواْيَرْوَا عَٻُواْيٜىٰ، سُكُواْيَ وَمُتَنٜىٰ ڧَضْيَارْ دَ ذَاتَ ٻَاتَسُ، حَرْ ذَاسُڧِ عُبَنْغِجِ، وَنْدَ يَڢَنْشِ رَنْسُ؞ بَا لَابَرِ يِنْ حَكَ كُوَ ذَيْ جَٰوُاْ مُسُ هَلَّكَ؞