1 يَحْيَى 2:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 يَا كُو یَیَنَ وَطَنْدَ نَكٜىٰ ڧَوْنَ، إِنَ رُبُوتَ مُكُ وَنَّنْ نٜىٰ دُواْمِنْ كَدَ كُيِ ذُنُوبِ؞ عَمَّا إِنْ حَرْ وَنِ يَيِ ذُنُوبِ، تُواْ، مُنَدَ مَيْ ڟَيَ مَنَ أَغَبَنْ عُبَا، وَتُواْ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ مَيْ أَدَلْثِے؞ Faic an caibideil |
كَدَ كُيِ وَهَلَرْ عَيْكِ عَكَنْ نٜىٰمَنْ عَبِنْثِ مَيْ لَلَثٜىٰوَ عَمَّا كُيِ عَيْكِ عَكَنْ عَبِنْثِنْ دَ ذَيْ دَوَّمَ ذُوَاغَ رَيْ نَهَرْ أَبَدَا؞ وَنَّنْ شِينٜىٰ عَبِنْثِنْ دَ طَنْ مُتُمْ ذَيْبَاكُ؞ دُواْمِنْ عَكَنْ طَنْ مُتُمْ نٜىٰ اللَّهْ عُبَا يَارِغَا يَسَا عَلَمَرْ شَيْدَرْسَ تَنُونَ يَرْدَ؞»