Ɓel ra dinye nè nga ade ndebe nginn-nginn, tede è ger nyan ke è ra nè nga se kêm’n mbak. E ree ɔse keje’n nang non Jésu’t ɔrgir nyan malang ke tee dènn’t nga se ngang’n-ngang’n ade oo.
Ndil de tee an-in soin-soin ade dé tam d’ede nè: – N’ra nyange ke dum kum. N’ade njé mbi mbege teli ooi tà ɗarinè a, n’ade njé ke kété asikum tami tà njai lé géa, teli tami tà njai-njai ɗarinè a tɔ.
Dooge malang ke ndii tutu nga, tà ige de sêl ade ei deje nan tà edi nè: – Ké è tà ri á bè wa? Doo nè nga on ndilge ke majelé njanm-njanm ede nè: «Undei loo i teei» ɓaa, ke loon’t nè kuwe, undei loo teei an-in nan.
Taɓai Jésu deje njékuwe-girnge ede nè: – Ké kundekêm dèm’t le si tò ra wa? Nè ɓel unde de ndàt gang dè ade dé deje nan tà d’ede nè: – Ké doo nè nga è doo ke bain á nel-bò se mann-ba géa ooi tà tànn’t titeke bè wa?
Ade jè rai oiyo Nube tede ɓeekon ke j’ingei nga è ɓeekon ke à yei ndan lé. Taɓai ade jè rai nyan ke taa kum’n a, j’ilei koje dènn’t a, jè ɓeli ndil’n a tɔ.
Kuwe-ɓee! ké nan à nal kile koje éké nal kile riɓar dè ri’t nga wa? Oiyo, i kuwe se kari bere luk-luk á i tò se ninni, girkoje dooge se dè ɓee-dè ɓee malang à reei ndɔ karé kɔsi keje de nang non-in’t ɗɔyi nin tede nyanrage lei ke se dè naje’n tooi nata ndái-ndái tàkum de’t.»