14 Kêm kei ke dingem nè à aw tutu nga awi se’n ɓaa, sei edi kuwe-kei nè nga edi nè: «Ngar deji nè: ké kêm kei ke ra á n’ee se njékuwe-girnge n’à n’usei nyan nan Paque tutu wa?»
Loo ke Jésu in oso rebe le kaw ɓaa, dingem karé bè an-in ngɔde ree ɔse keje’n nang nonn’t. E deje’n ede nè: – Ngar, i i doo ke maje, ké m’a ra ri á le kinge’n ndikumgajer se non nga wa?
Ke nè á doo karé deje sei ede nè: «Ké bain á sei tutii wa?» ɓaa, edi nin edi nè: «E Kuwe-ɓee lei Jésu á aw ndoo kin dènn’t.» Ke loon’t nè kuwe à inye sei kade i reei se ngonn koro nga.
Jésu ɔr njékuwe-girnge joo ule de kade uwei dè nja nyan ra nan Paque. E ede de ede nè: – Ɔti awi kêm ɓee-bò ke Jérusalem. Loo ke ingei dingem karé ke oto ku mann dènn’t ɓaa, awi goon’t.
Kuwe-kei nè à tɔje sei kei ke dè made’t dɔ. E kei ke dé gɔl kêm’n maje a, nyange malang ke j’awi ndoo’n tò kêmé a tɔ. E á è loo ke a uwei dè nja nyan ra nan Paque nga tutu tede le jéi.
Taɓai edi kuwe-kei edi nè: «Kuwe-ɓee le jé ule jè le kade jè deji ké kêm kei ke ra nè se jé jè njékuwe-girnge j’à j’use nyan ra nan Paque nga tutu wa?»
An! m’nda tà kei’t nata m’unde tà kei. Ke nè á doo karé oo ndu’m á ɔr tà kei ade’m ɓaa, m’a m’aw kem̂ kei goon’t, m’a m’use se’n nyan a, è géa à use se’m nyan a tɔ.