“Ya mus go een shru de leeleetle door. Cause de door weh people da go een weh dey gwine be stroy een hell, dat door big fa true, an dat way easy fa folla. Plenty people da waak een dat way dey.
Jedus call de crowd an e ciple dem. E tell um say, “Ef anybody wahn fa come longside me, e mus dohn tink jes bout wa e wahn fa do fa esef. E haffa be ready fa tote e cross an come longside me.
De Jew people gwine dribe oona outta dey meetin house. An fodamo, de time da come wen de poson wa kill oona gwine tink dat e da do wa God wahn um fa do.
A done tell oona all dem ting yah so dat oona wa come fa be one wid me kin hab peace een oona haat. Een dis wol oona gwine hab trouble pon ebry han, bot mus dohn be scaid! A done win out oba de wol!”
Paul an Barnabas beena hep dem dat bleebe pon Jedus fa bleebe um mo an mo. An dey courage um fa keep on een dey fait. Paul an Barnabas tell de people say, we haffa suffa plenty een dis wol fo we pass oba an gone ta weh God rule.
Oona mus dohn do tall like de people een dis wol do. Steada dat, ya mus leh God change de way ya tink, so dat all wa ya da do gwine change. Dat gwine mek ya able fa know wa God wahn, wa good, an wa da please um, an how ya kin lib jes like ya oughta lib.
An hoccome dey ain do um? Cause dey beena hope een de wok dey beena do fa mek um right wid God. Dey ain trus een God. Dey beena stumble pon de “stone wa da mek people stumble.”