Ահաւասիկ ես ի վերայ մարգարէիցդ որ մարգարէանան երազս ստութեան, ասէ Տէր, եւ պատմեն զայն, եւ մոլորեցուցանեն զժողովուրդն իմ ստութեամբ իւրեանց եւ մոլորութեամբ իւրեանց. եւ ես ոչ առաքեցի զնոսա, եւ ոչ պատուիրեցի նոցա. եւ օգտութիւն ինչ ոչ օգտեսցեն ժողովրդեանդ այդմիկ, ասէ Տէր։
Վասն այնորիկ տաց զկանայս նոցա այլոց, եւ զագարակս նոցա օտար ժառանգաց. զի ի փոքուէ մինչեւ ի մեծամեծս նոցա՝ ամենայն ոք ագահէ զագահութիւն. ի մարգարէէ մինչեւ ցքահանայն՝ ամենայն ոք առնէ անիրաւութիւն։
Մարգարէքն տեսին քեզ տեսիլս զուր տարապարտուց եւ անօգուտ. եւ ոչ յայտնեցին քեզ զանիրաւութիւնս քո, զի դարձ լիցի քեզ ի գերութենէ քումմէ. այլ պատմեցին քեզ առեղծուածս սնոտի, եւ մերժումն ի տեղւոջէ իւրմէ։
Եւ քահանայք նորա անարգէին զօրէնս իմ եւ պղծէին զսրբութիւնս իմ. եւ զսուրբն ի պղծոյն ոչ ընտրէին, եւ զարատաւորն յանարատէ անտի ոչ զատուցանէին. եւ ի շաբաթուց իմոց ծածկէին զաչս իւրեանց, եւ զշաբաթս իմ պղծէին՝՝ ի միջի նոցա։
Առաջնորդք նորա կաշառօք դատէին, եւ քահանայք նորա վարձուք տային պատասխանի, եւ մարգարէք նորա արծաթով պատմէին զըղձութիւնս, եւ ի Տէր ապաստան լինէին եւ ասէին. Ո՞չ ապաքէն Տէր ընդ մեզ է, եւ ոչ եկեսցէ ի վերայ մեր չարիք։
Որդի փառաւոր առնէ զհայր, եւ ծառայ երկնչի ի տեառնէ իւրմէ՝՝. իսկ արդ՝ եթէ հայր եմ ես, ո՞ւր է փառքն իմ. եւ եթէ Տէր եմ, ո՞ւր է պատիւն իմ, ասէ Տէր ամենակալ, դուք քահանայք՝՝ որ բամբասէք զանուն իմ. եւ ասէք. Ի՞ւ բամբասեցաք զանուն քո։
Եւ ըմբռնեցաւ գազանն եւ որ ընդ նմա սուտ մարգարէն որ առնէր զնշանսն առաջի նորա, եւ զորս մոլորեցոյց եւ ետ առնուլ՝՝ զդրոշմ գազանին, եւ զերկրպագուս պատկերի նորա. եւ կենդանւոյն արկին զնոսա՝՝ ի լիճ հրոյ այրեցելոյ ծծմբով։
Եւ Հեղի ծերացեալ էր յոյժ, եւ լսէր զամենայն ինչ զոր առնէին որդիք նորա ընդ որդիսն Իսրայելի, եւ որպէս ննջեցուցանէին զկանայս ուխտաւորս առ դրան խորանին վկայութեան։