Վասն այսորիկ բարձցի անօրէնութիւն Յակոբայ. եւ այս է օրհնութիւն նորա, յորժամ բարձից ի նմանէ զմեղս նորա. ի ժամանակի յորում մանրեսցեն իբրեւ զփոշի մանր՝ զամենայն քարինս մեհենաց քոց. եւ մի՛ եւս մնասցեն գործք պաշտամանցն նոցա, այլ կոտորեսցին իբրեւ զմայրի փայտահարաց։
Մինչեւ յե՞րբ սուգ ունիցի երկիր, եւ խոտ ամենայն վայրի ցամաքեսցի. ի չարեաց բնակչաց երկրին ապականեցան անասուն եւ թռչուն. զի ասացին թէ՝ Ոչ տեսցէ Աստուած զճանապարհս մեր։
Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր. Ահա զբարկութիւն եւ զսրտմտութիւն իմ հեղից ի վերայ տեղւոյդ այդորիկ, ի վերայ մարդոյ եւ անասնոյ, եւ ի վերայ փայտի ագարակի, եւ ի վերայ արդեանց երկրի, բորբոքեսցի եւ ոչ շիջցի։
Կոծ առէք ի վերայ լերանց, եւ ձայնս ի վերայ բլրոց անապատի. ողբացէք, քանզի պակասեցին առ ի չգոյէ մարդկան անցաւորաց, եւ ոչ լուան զձայնս ստացուածոց՝՝. ի թռչնոց երկնից մինչեւ ցանասունս յիմարեցան եւ՝՝ գնացին։
Փոխանակ զի էին նոքա սպասաւորք առաջի կռոցն նոցա, եւ եղեւ տանն Իսրայելի այն ի տանջանս՝՝ անիրաւութեան. վասն այնորիկ ամբարձի զձեռն իմ ի վերայ նոցա, ասէ Տէր Աստուած, եւ ընկալցին ըստ անօրէնութեան իւրեանց.
Առէք ընդ ձեզ բանս, եւ դարձարուք առ Տէր Աստուած ձեր՝՝, եւ ասացէք ցնա. Կարող ես թողուլ զմեղս մեր, զի մի՛ առնուցուք անիրաւութիւն, այլ ընդունիցիք զբարիս՝՝, եւ հատուսցուք զպտուղ շրթանց մերոց եւ վայելեսցեն ի բարութեան սիրտք ձեր՝՝։
Վասն այնորիկ սուգ առցէ երկիր, եւ նուաղեսցի ամենայն բնակչօք իւրովք, եւ գազանօք անապատի, եւ սողնովք երկրի՝՝, եւ թռչնովք երկնից. եւ ձկունք ծովու պակասեսցին։
Այլ ունիմ առ քեզ սակաւ, զի կայ առ քեզ վարդապետութիւնն՝՝ Բաղաամու, որ ուսոյց զԲաղակ դնել գայթակղութիւն առաջի որդւոցն Իսրայելի, ուտել նոցա զոհեալ եւ պոռնկել։