Եւ ի Մանասէէ դիմեցին առ Դաւիթ ի գալ այլազգեացն ի վերայ Սաւուղայ ի պատերազմ, եւ ոչ օգնեաց նոցա. վասն զի խորհրդիւ եղեւ զօրագլխացն այլազգեաց, որք ասացին եթէ՝ Գլխովք արանցդ այդոցիկ դառնայ դա առ տէր իւր Սաւուղ։
Եւ զգեցաւ իբրեւ զրահս զարդարութիւն, եւ եդ ի գլուխ իբրեւ զսաղաւարտ զփրկութիւն, եւ արկաւ զիւրեւ հանդերձ եւ պատմուճան վրէժխնդրութեան՝ հատուցանել զհատուցումն.
Եւ արդ դարձ յերկնից՝ եւ տես ի տաճարէ սրբոյ քումմէ եւ ի փառաց քոց. ո՞ւր է նախանձ քո եւ զօրութիւն. ո՞ւր է՝՝ բազում ողորմութիւն գթութեան քո, որով ներէիրն մեզ՝՝։