14 Եւ հանից զնոսա ընդ ամենայն ազգս զորս ոչ գիտիցեն, եւ երկիրդ ապականեսցի զկնի նոցա, զի ոչ ոք իցէ որ ելանիցէ, եւ դառնայցէ. եւ եդին զերկիրն ընտիր յապականութիւն՝՝։
առ ի լնուլ բանին Տեառն ի բերանոյ Երեմիայի, մինչեւ ընկալաւ երկիրն զշաբաթս իւր. եւ շաբաթանալով զամենայն աւուրս աւերածոյն իւրոյ, շաբաթացաւ ի կատարումն ամացն եւթանասնից։
Զի ահաւասիկ ես ածից ի վերայ ձեր ազգ ի հեռաստանէ, տունդ Իսրայելի, ասէ Տէր, ազգ որ առաջին, ազգ որ յաւիտենից, ազգ որոյ ոչ լսիցես զլեզու նորա, եւ ոչ իմանայցես զխօսս նորա։
եւ յամին քսաներորդի եւ երրորդի Նաբուքոդոնոսորայ՝ խաղացոյց Նաբուզարդան դահճապետ ի Հրէից ոգիս եւթն հարեւր քառասուն եւ հինգ. ընդ ամենայն ոգիք չորք հազարք եւ վեց հարեւր։
Առաջ նորա հուր ծախիչ, եւ վերջ նորա բոց բորբոքեալ. իբրեւ զդրախտ փափկութեան երկիրդ առաջի նորա, եւ զկնի նորա դաշտ ապականութեան, եւ ապրեալ ոչ իցէ ի նմանէն։
Տէր երկայնամիտ, եւ մեծ է զօրութիւն նորա, եւ արդարացուցանելով ոչ արդարացուցանէ Տէր. վախճանաւ եւ շարժմամբ է ճանապարհ նորա, հողմ երիվար նորա՝՝, եւ ամպք փոշի ոտից նորա։
եւ ոչ ի սպառ զանիրաւութիւն. ապականութեամբ կործանեսցէ զամբարտաւանս. ապականեցան անկիւնք նոցա, աւերեցից՝՝ զճանապարհս նոցա, ամենեւին մի՛ եւս գնալ ընդ նոսա. պակասեսցին քաղաքք նոցա առ ի չգոյէ բնակչաց։
Եւ ցրուեսցէ զքեզ Տէր Աստուած քո՝՝ ընդ ամենայն ազգս, ի ծագաց երկրի մինչեւ ի ծագս երկրի, եւ ծառայեսցես անդ աստուածոց օտարաց, փայտից եւ քարանց, զորս ոչ գիտէիր դու եւ հարք քո։