Զի եկի, եւ ոչ գոյր մարդ. կոչեցի, եւ ոչ ոք էր որ լսէր. միթէ ո՞չ կարէ փրկել ձեռն իմ՝՝, կամ ո՞չ զօրեմ ապրեցուցանել. ահա կշտամբութեամբ իմով աւերեցից զծով, եւ զգետս ապականեցից. եւ ցամաքեսցին՝՝ ձկունք նոցա ի ջուրցն պակասութենէ, եւ մեռցին ի ծարաւոյ։
դարձան յանիրաւութիւնս հարցն իւրեանց առաջնոց, որք ոչ կամեցան լսել բանից իմոց. եւ ահաւադիկ երթան զհետ աստուածոց օտարաց ծառայել նոցա. եւ ցրեցին տունն Իսրայելի եւ տունն Յուդայ զուխտն իմ, զոր ուխտեցի ընդ հարս նոցա։
Եւ դու մի՛ կար յաղօթս վասն ժողովրդեանդ այդորիկ, եւ մի՛ աղաչեր վասն դոցա խնդրուածովք եւ պաղատիր. զի ոչ լսեմ ի ժամանակի յորում կարդասցեն առ իս, ի ժամանակի չարեաց իւրեանց։
Որդի մարդոյ, արքդ այդոքիկ եդին զխորհուրդս՝՝ իւրեանց ի սիրտս իւրեանց, եւ զտանջանս անիրաւութեանց իւրեանց եդին առաջի երեսաց իւրեանց. թէ իցէ՞ տալով տաց դոցա պատասխանի։
Որդի մարդոյ, խօսեաց ընդ ծերսդ տանդ Իսրայելի եւ ասասցես ցդոսա. Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Եթէ հարցանե՞լ գայք դուք առ իս. կենդանի եմ ես եթէ տաց ինչ ձեզ պատասխանի, ասէ Ադոնայի Տէր։
Յորմէ հետէ մտցէ տանուտէրն եւ փակեսցէ զդուռնն, եւ սկսանիցիք կալ արտաքոյ եւ բախել զդուռնն եւ ասել. Տէր, Տէր, բաց մեզ։ Եւ պատասխանի տուեալ ասիցէ ձեզ. Ոչ գիտեմ զձեզ ուստի էք։