Եւ ասէ. Ելցես դու վաղիւ եւ կացցես ի լերին անդ առաջի Տեառն։ Եւ ահա Տէր անցցէ. եւ հողմ մեծ ուժգին որ զլերինս քակիցէ եւ զվէմս խորտակիցէ առաջի Տեառն, եւ ոչ ի հողմն Տէր. եւ յետ հողմոյն շարժումն, եւ ոչ ի շարժմանն Տէր.
Եւ ասէ Միքիա. Ոչ այդպէս. ոչ ես ինչ, այլ՝՝ լուր զպատգամ Տեառն. ո՞չ ապաքէն տեսի զՏէր Աստուած Իսրայելի՝՝ նստեալ ի վերայ աթոռոյ իւրոյ, եւ ամենայն զօրք երկնից կային շուրջ զնովաւ յաջմէ եւ յահեկէ.
Եւ ածից ի վերայ Եղամայ չորս հողմս ի չորից կողմանց երկնից, եւ ցրուեցից զնոսա ընդ ամենայն հողմս ընդ այնոսիկ. եւ ոչ իցէ ազգ յոր ոչ հասանիցեն թափառականքն Եղամայ։
Եւ ասէ ցիս. Մարգարեաց, որդի մարդոյ, մարգարեաց ի վերայ շնչոյն՝՝, եւ ասասցես ցշունչն. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Եկ, շունչ, ի չորից հողմոց, եւ փչեա ի մեռեալս յայսոսիկ եւ կեցցեն։
Եւ յետ այնորիկ տեսի չորս հրեշտակս զի կային ի չորս անկիւնս երկրի, եւ ունէին զչորս հողմս երկրի, զի մի՛ շնչեսցէ հողմ ի վերայ երկրի եւ մի՛ ի ծովու եւ մի՛ ի ծառս։