Եւ գոչեաց Ասա առ Տէր Աստուած իւր, եւ ասէ. Տէր, ոչ տկարանայ քեզ ապրեցուցանել բազմօք եւ սակաւուք. զօրացո զմեզ, Տէր Աստուած մեր, վասն զի ի քեզ յուսացաք, եւ անուամբ քով եկաք ի վերայ բազմութեանս այսորիկ. Տէր Աստուած մեր, մի՛ յաղթահարեսցէ զքեզ մարդ։
Եւ որք էին ելեալ ընդ Զորաբաբելի, Յեսու, Նէեմի, Սարէաս, Հռէիղեաս, Մարդոքէոս, Բաղասան, Մասփար, Բագուար, Հռէում, Բաանա։ Այս է թիւ ժողովրդեան որդւոցն Իսրայելի.
Եւ արկին հիմն եւ սկսան շինել զտունն Տեառն, եւ կային քահանայքն՝՝ զգեցեալ զպատմուճանսն, եւ հարկանէին զփողս իւրեանց. եւ Ղեւտացիքն որդիք Ասափայ ծնծղայիւք օրհնէին զՏէր Աստուած, որպէս եւ կարգեաց Դաւիթ թագաւոր Իսրայելի.
Դարձայ եւ տեսի ի ներքոյ արեգական, զի ոչ թեթեւաց են ընթացք, եւ ոչ զօրաւորաց պատերազմ, եւ ոչ իմաստնոց հաց, եւ ոչ հանճարեղաց մեծութիւն, եւ ոչ գիտնոց շնորհք. զի ժամանակ եւ պատահար պատահէ ամենեցուն նոցա։
Բայց որդւոցն՝՝ Յուդայ ողորմեցայց, եւ փրկեցից զնոսա Տերամբ Աստուծով իւրեանց. եւ ոչ փրկեցից զնոսա աղեղամբ եւ ոչ սրով եւ ոչ պատերազմաւ, ոչ կառօք՝՝ եւ ոչ երիվարօք եւ ոչ հեծելօք։
Յամին երկրորդի Դարեհի արքայի, յամսեանն վեցերորդի, որ օր մի էր ամսոյն, եղեւ բան Տեառն ի ձեռն Անգէի մարգարէի եւ ասէ. Խօսեաց ընդ Զորաբաբելի որդւոյ Սաղաթիելի յազգէ Յուդայ, եւ ընդ Յեսուայ որդւոյ Յովսեդեկեայ քահանայի մեծի, եւ ասասցես.
Որոց եւ յայտնեցաւ իսկ զի ոչ եթէ անձանց, այլ մեզ մատակարարք լինէին նոցին, որք այժմ պատմեցան այնոքիւք որ աւետարանեցինն ձեզ Հոգւովն Սրբով, որ առաքէրն յերկնից. զոր ցանկային տեսանել գոնեայ ընդ աղօտ հրեշտակք։
Եւ ասէ Յովնաթան ցպատանին ցկապարճակիրն իւր. Եկ անցցուք ի կիրճս անթլփատիցն այնոցիկ, թերեւս արասցէ ինչ մեզ Տէր. զի ոչինչ է խտիր Տեառն ապրեցուցանել բազմօք կամ սակաւուք։