փոխանակ զի կակղացաւ սիրտ քո, եւ պատկառեցեր յերեսաց Տեառն իբրեւ լուար զոր ինչ խօսեցաւ ի վերայ տեղւոյդ այդորիկ եւ ի վերայ բնակչաց դորա լինել յապականութիւն եւ յանէծս, եւ պատառեցեր զհանդերձս քո, եւ լացեր առաջի իմ. եւ ես լուայ, ասէ Տէր։
Եւ որ ինչ միանգամ անցք անցին ընդ մեզ՝ վասն գործոց մերոց եւ չարութեան մեղաց մերոց. այլ դու, Տէր, բազում անգամ թողեր զմեղս մեր, եւ ետուր մեզ այսպիսի զաւակ եւ արմատ։
եւ մտին եւ ժառանգեցին զնա. եւ ոչ լուան ձայնի քում, եւ ըստ հրամանաց քոց ոչ գնացին, ըստ ամենայնի զոր պատուիրեցեր նոցա առնել, եւ ոչ արարին. եւ արարին պատահել իւրեանց ամենայն չարեացս այսոցիկ։
եւ բարկութեամբ մեծաւ բարկացեալ եմ ի վերայ ազգացն որ միանգամայն հարան ի վերայ նոցա. փոխանակ զի ես սակաւիկ ինչ բարկացեալ էի ի վերայ նոցա, եւ նոքա միանգամայն հարան ի վերայ՝՝ ի չարիս։
եւ զսիրտս իւրեանց կարգեցին անհնազանդս՝՝, առ ի չլսելոյ օրինաց իմոց եւ բանից զոր առաքեաց Տէր ամենակալ Հոգւով իւրով ի ձեռն մարգարէիցն առաջնոց. եւ եղեւ բարկութիւն մեծ ի Տեառնէ ամենակալէ։