12 Պատասխանի ետ հրեշտակն եւ ասէ. Տէր ամենակալ, մինչեւ ցե՞րբ ոչ ողորմեսցիս ի վերայ Երուսաղեմի եւ քաղաքացն Յուդայ, զորս անտես արարեր այս եւթանասներորդ՝՝ ամ։
առ ի լնուլ բանին Տեառն ի բերանոյ Երեմիայի, մինչեւ ընկալաւ երկիրն զշաբաթս իւր. եւ շաբաթանալով զամենայն աւուրս աւերածոյն իւրոյ, շաբաթացաւ ի կատարումն ամացն եւթանասնից։
Ես բարկացեալ էի ի վերայ ժողովրդեան իմոյ, զի պղծեցին՝՝ զժառանգութիւն իմ. ես մատնեցի զնոսա ի ձեռս քո, եւ դու ոչ արարեր ի վերայ նոցա ողորմութիւն. ծանրացուցեր զլուծ ծերոց յոյժ.
Ոչ պատգամաւոր ոք եւ ոչ հրեշտակ, այլ ինքնին Տէր՝՝ փրկեաց զնոսա. վասն սիրելոյ զնոսա եւ խնայելոյ ի նոսա ինքնին փրկեաց զնոսա, եւ վերացոյց զնոսա եւ բարձրացոյց զամենայն աւուրս յաւիտենից։
Մինչեւ յե՞րբ սուգ ունիցի երկիր, եւ խոտ ամենայն վայրի ցամաքեսցի. ի չարեաց բնակչաց երկրին ապականեցան անասուն եւ թռչուն. զի ասացին թէ՝ Ոչ տեսցէ Աստուած զճանապարհս մեր։
Այսպէս ասէ Տէր. Ահաւասիկ ես դարձուցից զվտարանդութիւն յարկացն Յակոբայ, եւ գերութեանն նորա ողորմեցայց. եւ շինեսցի քաղաքն ի բարձրութեան իւրում՝՝, եւ տաճարն ըստ իրաւանց իւրոց կանգնեսցի։
Խօսեաց ընդ ամենայն ժողովրդեան երկրիդ եւ ընդ քահանայս՝ եւ ասասցես. Եթէ պահիցէք եւ կոծիցէք ի հինգերորդս կամ յեւթներորդս ամսոց. ահա եւթանասուն ամ. միթէ պա՞հս պահեցէք ինձ.