եւ էին պաշտօնեայք առաջի խորանին տանն վկայութեան նուագարանօք, մինչեւ շինեաց Սողոմոն զտունն Տեառն յԵրուսաղէմ. եւ կացին ի կարգին իւրեանց ի պաշտամանն իւրեանց։
Իբրեւ դժպատեհ իմն թուէր նաւահանգիստն առ ի ձմերել, բազումք խորհեցան գնալ անտի. թերեւս կարասցեն հասանել ի Փիւնիկէ՝ ձմերել ի նաւահանգստին Կրետացւոց որ հայէր ընդ հարաւակողմն եւ ընդ աշխարհն։
Եւ զի բազում աւուրս նօթի էին, յայնժամ Պաւղոս կացեալ ի մէջ նոցա՝ ասէ. Պարտ էր ձեզ, ով արք, անսալ ինձ եւ ոչ ելանել ի Կրետեայ եւ շահել զվիշտս զայս եւ զվնաս։
Վասն այնորիկ առաքեցի առ ձեզ զՏիմոթէոս, որ է իմ որդի սիրելի եւ հաւատարիմ ի Տէր. որ յիշեցուսցէ ձեզ զճանապարհս իմ որ ի Քրիստոս Յիսուս. որպէս եւ ամենայն ուրեք յամենայն եկեղեցիս ուսուցանեմ։