11 Եկ, եղբօրորդի իմ, ելցուք յագարակս, ագցուք ի շէնս եւ ի պարտէզս՝՝, կանխեսցուք յայգիս։
Տէր զօրութեանց ընդ մեզ, ընդունելի է մեր Աստուած Յակոբայ։
Հարսնն ասէ.՝՝ Սեաւ եմ ես եւ գեղեցիկ, դստերք Երուսաղեմի, իբրեւ զվրանս Կեդարու, եւ իբրեւ զխորանն Սողոմոնի։
Հարսնն ասէ զայս ինչ.՝՝ Եղբօրորդին իմ ինձ եւ ես նմա, որ հովուէն ի մէջ շուշանաց։
Եկ ի Լիբանանէ, հարսն, եկ այսր ի Լիբանանէ. եկեսցես եւ անցցես ի գլխոյ հաւատոց՝՝ ի կատարէ Սանիրայ եւ Հերմոնի, ի մորեաց առիւծուց, եւ ի լերանց ընծուց։
Ես եղբօրորդւոյ իմոյ, եւ առ իս դարձ նորա։
Տեսցուք թէ ծաղկեա՞լ իցէ որթ, թէ ծաղկեա՞լ իցէ նոճ, թէ ծաղկեա՞լ իցէ նռնենի, անդ տաց զստինս իմ քեզ։