7 Ամենեւին գեղեցիկ ես, մերձաւոր իմ, եւ արատ ինչ ոչ գոյ ի քեզ։
Կանխեցէք եւ ծաներուք զի ես եմ Աստուած. բարձր եղէց ի հեթանոսս, եւ բարձրացայց ի վերայ երկրի։
Հարսնն ցփեսայն ասէ.՝՝ Ահաւադիկ կաս բարենշան, եղբօրորդեակ իմ, այլ եւ գեղեցիկ. առ գահոյս՝՝ մեր հովանաւոր։
Ահաւադիկ կաս գեղեցիկ, մերձաւոր իմ, ահաւադիկ կաս գեղեցիկ, աչք քո աղաւնիք բաց ի լռութենէդ քումմէ. վարսք քո իբրեւ զերամակս այծից որք երեւեցան ի Գաղաադէ։
Կոկորդ նորա լի քաղցրութեամբ, եւ ամենեւին ցանկալի։ Այն է եղբօրորդին իմ, եւ այն է մերձաւոր իմ, դստերք Երուսաղեմի։
Ես ննջեմ, եւ սիրտ իմ արթուն կայ։ Հարսնն զգայ զփեսային բախել զդուռնն.՝՝ Ձայն եղբօրորդւոյ իմոյ բախէ ի դրանն։ Փեսայն ասէ.՝՝ Բաց ինձ, քոյր իմ, մերձաւոր իմ, աղաւնի իմ, կատարեալ իմ. զի գլուխ իմ լցաւ ցօղով, եւ վարսք իմ ի շաղից գիշերոյ։
իբրեւ զի՜ գեղեցիկ են տունք քո, Յակոբ, եւ խորանք քո, Իսրայէլ.
այժմ աւադիկ հաշտեցոյց անդամովք մարմնոյ իւրոյ ի ձեռն մահուան իւրոյ, յանդիման կացուցանել զձեզ սուրբս եւ ամբիծս եւ անարատս առաջի նորա.
Վասն որոյ, սիրելիք, այսոցիկ սպասեալ, փոյթ յանձին ունիջիք անբիծք եւ անարատք գտանել նմա ի խաղաղութիւն.
Եւ այնմ, որ կարողն իցէ պահել զձեզ անարատս եւ անբիծս, հաստատեալ առաջի իւրոց փառաց աներկեւանն ցնծութեամբ.
Եւ զքաղաքն սուրբ զնորն Երուսաղէմ տեսի զի իջանէր յԱստուծոյ եւ յերկնից՝՝, զարդարեալ եւ պատրաստեալ որպէս հարսն առն իւրոյ։