5 Երկու ստինք քո իբրեւ զերկուս ուլս երկուորիս այծեման, որք արածին ի մէջ շուշանաց,
Եղն սիրոյ եւ յաւանակ քոց շնորհաց խօսեսցի ընդ քեզ, եւ ի քո իմաստութիւն համարեսցի եւ ընդ քեզ եղիցի յամենայն ժամ. զի եթէ՝՝ զնորա սիրովն գնայցես՝ բազմապատիկ եղիցես՝՝։
Ողկոյզ նոճոյ է եղբօրորդին իմ ինձ, ի մէջ այգեստանեացն Ենգադդայ։
Հարսնն ասէ զայս ինչ.՝՝ Եղբօրորդին իմ ինձ եւ ես նմա, որ հովուէն ի մէջ շուշանաց։
Ես եղբօրորդւոյ իմոյ եւ եղբօրորդին իմ ինձ, որ հովուէն ի մէջ շուշանաց։
Փեսայն ցհարսնն ասէ.՝՝ Բարենշան ես, մերձաւոր իմ, իբրեւ զհաճութիւն, գեղեցիկ իբրեւ զԵրուսաղէմ, զարմանալի յօրինեալ՝՝։
երկու ստինք քո՝ իբրեւ երկուս ուլս երկուորիս այծեման.
պարանոց քո՝ իբրեւ աշտարակ փղոսկրեայ. աչք քո՝ իբրեւ զծովակն Եսեբոնի ի դրունս դստերաց բազմաց՝՝. ռնգունք քո իբրեւ զաշտարակն Լիբանանու, որ դիտէ հանդէպ Դամասկոսի։
Նմանեցաւ մեծութիւն քո արմաւենւոյ, եւ ստինք քո ողկուզաց։
Ո՜վ տայր քեզ, եղբօրորդի իմ,՝՝ դիել զստինս մօր իմոյ. գտեալ զքեզ արտաքոյ՝ համբուրեցից զքեզ, եւ ոչ անգոսնեսցես զիս։
Հարսնն համարձակի եւ ասէ.՝՝ Ես եմ պարիսպ եւ ստինք իմ իբրեւ զաշտարակս, ես էի յաչս նորա՝ որպէս որ գտանիցէ զխաղաղութիւն։
իբրեւ զարդի ծնեալ մանկունս խօսուն եւ անխարդախ կաթինն փափաքիցէք, զի նովաւ աճիցէք ի փրկութիւն,