2 Ատամունք քո իբրեւ զերամակս կտրելոց որք ելանեն ի լուալեաց. ամենեքեան երկուորիք են, եւ անորդի ոչ գոյ ի նոսա։
Եւ մի՛ եղիցի անսերմն եւ ամուլ յերկրի քում. զթիւ աւուրց քոց լցուցից։
Ահաւադիկ կաս գեղեցիկ, մերձաւոր իմ, ահաւադիկ կաս գեղեցիկ, աչք քո աղաւնիք բաց ի լռութենէդ քումմէ. վարսք քո իբրեւ զերամակս այծից որք երեւեցան ի Գաղաադէ։
Իբրեւ զթել որդան են շրթունք քո, եւ խօսք քո գեղեցիկք. իբրեւ զկեղեւ նռան են այտք քո՝ բաց ի լռութենէդ քումմէ՝՝.
Իբրեւ զթել կարմիր շրթունք քո, եւ խօսք քո՝ գեղեցիկք.՝՝ իբրեւ զկեղեւ նռան այտք քո՝ բաց ի լռութենէդ քումմէ՝՝։
Վախճանեա զնոսա, եւ եղիցի՝՝ բան քո ինձ յուրախութիւն եւ ի ցնծութիւն սրտի իմոյ. զի կոչեցեալ է անուն քո ի վերայ իմ, Տէր Աստուած Ամենակալ։
Եթէ կայցէք յիս եւ բանք իմ ի ձեզ կայցեն, զոր ինչ կամիցիք՝ խնդրեսջիք, եւ լինիցի ձեզ։
Վասն այնորիկ եւ մեք գոհանամք զԱստուծոյ անպակաս, զի առեալ զլուր բանին Աստուծոյ առ ի մէնջ՝ ընկալարուք, ոչ իբրեւ զբան մարդկան, այլ որպէս ճշմարտիւ զբան Աստուծոյ, որ եւ յաջողեալ իսկ է ի ձեզ հաւատացեալսդ։