ո՞չ դու ամրացուցեր զարտաքին նորա եւ զներքին տան նորա, եւ որ ինչ միանգամ արտաքոյ շուրջ զնովաւ է. զգործս ձեռաց նորա օրհնեցեր, եւ զանասուն նորա բազմացուցեր ի վերայ երկրի։
Մտի ի պարտէզ իմ, քոյր իմ հարսն, կթեցի զմուռս իմ հանդերձ խնկովք իմովք. կերայ զհաց իմ մեղու իմով, արբի զգինի իմ կաթամբ իմով։ Կերայք, մերձաւորք իմ, եւ արբէք, եւ արբեցարուք, եղբօրորդիք իմ՝՝։