2 Իբրեւ շուշան ի մէջ փշոց, այնպէս մերձաւորդ իմ ի մէջ դստերաց։
Ես ծաղիկ դաշտաց, շուշան հովտաց։
Հարսնն ցփեսայն ասէ.՝՝ Իբրեւ խնձորի ի փայտս անտառի, այնպէս եղբօրորդին իմ ի մէջ ուստերաց. ընդ հովանեաւ նորա ցանկացայ նստել՝ եւ նստայ, եւ պտուղ նորա քաղցր է ի կոկորդի իմում։
Եւ փոխանակ ցրդւոյն նոճ բուսցի, եւ փոխանակ դժնկին՝ մուրտ ելցէ. եւ եղիցի Տեառն յանուն եւ ի նշան յաւիտենից, եւ մի՛ պակասեսցէ։
Ահաւասիկ ես առաքեմ զձեզ իբրեւ զոչխարս ի մէջ գայլոց. եղերուք այսուհետեւ խորագէտք իբրեւ զօձս, եւ միամիտք իբրեւ զաղաւնիս։
զվարս ձեր ի մէջ հեթանոսաց պարկեշտս ցուցանել, զի որով բամբասիցեն զձեզ իբրեւ զչարագործս, ի բարւոք գործոցն ձերոց դիտեալ՝ փառաւոր առնիցեն զԱստուած յաւուրն այցելութեան։