1 Ես ծաղիկ դաշտաց, շուշան հովտաց։
իշխան տան տոհմից բնակչաց ի Գաղաադ, ի Բասան եւ յաւանս նոցա, եւ յամենայն շուրջ գաւառսն Սարովնայ մինչեւ յելս ամենեցուն
Առաջնորդեա ինձ ի ճանապարհի քում, եւ գնացից ի ճշմարտութեան քում, եւ ուրախ եղիցի սիրտ իմ՝ երկնչել յանուանէ քումմէ։
Հարսնն ասէ զայս ինչ.՝՝ Եղբօրորդին իմ ինձ եւ ես նմա, որ հովուէն ի մէջ շուշանաց։
ծնօտք նորա իբրեւ զտաշտս խնկոց բուրեն զանուշահոտութիւն իւղագործաց. շրթունք նորա շուշանք՝ բղխեն զմուռս լիութեան.
Ես եղբօրորդւոյ իմոյ եւ եղբօրորդին իմ ինձ, որ հովուէն ի մէջ շուշանաց։
Փեսայն ցհարսնն ասէ.՝՝ Բարենշան ես, մերձաւոր իմ, իբրեւ զհաճութիւն, գեղեցիկ իբրեւ զԵրուսաղէմ, զարմանալի յօրինեալ՝՝։
Սուգ առ եւ տկարացաւ՝՝ երկիր. յամօթ եղեւ Լիբանան, ի դաշտ մարգագետին համարեցաւ Սարոն. յայտնի եղեւ Գալիլեա՝՝ եւ Կարմեղոս։
Այսպէս ասէ Բարձրեալն՝ որ ի բարձունս բնակեալ է յաւիտեան, Սուրբն ի մէջ սրբոց. որոյ անունն բարձրեալ է եւ ի սուրբս հանգուցեալ, որ տայ երկայնմտութիւն տարակուսելոց, եւ կեանս այնոցիկ՝ որ մաշեալ են սրտիւք.
Բժշկեցից զբնակութիւնս նոցա, եւ սիրեցից զնոսա համօրէն՝՝. զի դարձաւ բարկութիւն իմ ի նոցանէ։
