13 Եւ ա՛ռ Բոոս զՀռութ, եւ եղեւ նմա ի կնութեան. եւ եմուտ առ նա, եւ ետ նմա Տէր յղութիւն, եւ ծնաւ որդի։
Եւ եկաց յաղօթս Աբրահամ առ Աստուած. եւ բժշկեաց զԱբիմելէք եւ կին նորա եւ զաղախնայս նորա, եւ ծնանէին։
Եւ աղաչէր Իսահակ զՏէր վասն Ռեբեկայ կնոջ իւրոյ զի ամուլ էր։ Եւ լուաւ նմա Աստուած, եւ յղացաւ Ռեբեկա կին նորա։
Իբրեւ ետես Տէր եթէ ատելի է Լիա, եբաց զարգանդ նորա. բայց Ռաքէլ ամուլ էր։
Բարկացաւ Յակոբ Ռաքելայ եւ ասէ ցնա. Միթէ փոխանակ Աստուծո՞յ իցեմ ես, որ արգել զպտուղ որովայնի քո։
Եւ հայեցեալ ի վեր ետես զկանայսն եւ զմանկունս, եւ ասէ. Դոքա զի՞նչ են քո։ Եւ նա ասէ. Մանկունք իմ են, որովք ողորմեցաւ Աստուած ծառայի քում։
Մի՛ մեզ, Տէր, մի՛ մեզ, այլ անուան քում տուր զփառս վասն ողորմութեան եւ ճշմարտութեան քո։
Կին քո որպէս այգի վայելուչ՝՝ յանկիւնս տան քո, որդիք քո որպէս նորատունկ ձիթենւոյ շուրջ զսեղանով քով։
Եւ արդ, դուստր, մի՛ երկնչիր. զամենայն զոր ինչ ասասցես ցիս արարից քեզ. քանզի գիտէ ամենայն ցեղ ժողովրդեան իմոյ եթէ կին զօրութեան ես դու։
Եւ եղիցի տուն քո իբրեւ զտունն Փարեսի, զոր ծնաւ Թամար Յուդայի, յայնմ զաւակէ, եւ տացէ քեզ Տէր որդի յաղջկանէդ յայդմանէ։
վասն մանկանս այսորիկ. եւ՝՝ ետ Տէր զխնդրուածս իմ, զոր խնդրեցի ի նմանէ։
Լցեալք հացիւ նուաղեցին, եւ քաղցեալք բնակեցան յերկրի. զի՝՝ ամուլն ծնաւ եւթն, եւ բազմածինն նուաղեաց յորդւոց։