Եւ պատուէր ետ Աբիսողոմ մանկտւոյ իւրում եւ ասէ. Տեսէք, յորժամ զուարթասցի սիրտն Ամոնայ ի գինւոյ, եւ ասացից ձեզ. Հարէք զԱմոն եւ սպանէք զնա, մի՛ երկնչիք. զի ո՞չ ապաքէն ես իցեմ որ հրամայիցեմ ձեզ. քաջալերեցարուք եւ լերուք յորդիս զօրութեան։
Եւ ասէ ցնա Յեզաբէլ կին իւր. Արդ ա՞յդպէս առնիցես զթագաւորութիւնդ ի վերայ Իսրայելի. արի՝ կեր հաց եւ սթափեաց. եւ ես տաց քեզ զայգին Նաբովթայ Յեզրայելացւոյ։
Եւ գովեցի ես զուրախութիւն, զի ոչ է բարի մարդկան ի ներքոյ արեգական, բաց յուտելոյ եւ յըմպելոյ եւ յուրախ լինելոյ. եւ այն երթայ ընդ նմա ի ջանալ նմա զաւուրս կենաց իւրոց, որչափ ետ նմա Աստուած ի ներքոյ արեգական։
Եւ եղեւ իբրեւ զուարթացան սիրտք իւրեանց, ասեն. Կոչեցէք զՍամփսոն ի տանէ բանտին՝՝, եւ խաղասցէ առաջի մեր։ Եւ կոչեցին զՍամփսոն ի տանէ բանտին, եւ խաղային նովաւ՝՝. եւ կացուցին զնա ի մէջ երկուց սեանցն։
Եւ ի զուարթանալ սրտից նոցա, եւ ահա արք քաղաքին, արք՝ որդիք անօրինաց, պատեցին զտունն եւ բախեցին զդուրսն, եւ խօսեցան ընդ առնն ծերոյ ընդ տեառն տանն եւ ասեն. Հան զայրդ մտեալ ի տուն քո, զի գիտասցուք զդա։
Եւ յարեաւ այրն գնալ, ինքն եւ հարճն եւ պատանին իւր. եւ ասէ ցնա հայր աղջկանն. Ահա դարձաւ օրս յերեկս, աստէն ագիր եւ զուարթասցի սիրտ քո, եւ կանխեսջիր վաղիւ ի ճանապարհ քո եւ երթիցես յարկս քո։