2 Եւ արդ ո՞չ ապաքէն Բոոս ծանօթ մեր է, որոյ էիր ընդ աղջկունս նորա. ահաւասիկ նա արկանէ կալ ի գարւոյ ի գիշերիս յայսմիկ։
Եւ հասին ի կալն Ատադայ, որ է յայնկոյս Յորդանանու. եւ կոծեցան զնա անդ կոծ մեծ եւ սաստիկ յոյժ. եւ արար հօր իւրում սուգ զեւթն օր։
Եւ անդ էր այր ծանօթ առնն Նոոմինայ, եւ այրն հզօր զօրութեամբ, յազգէն Ելիմելիքայ, եւ անուն նորա Բոոս. եւ ետ Նոոմինայ տուն այրութեան բնակելոյ ի նմա՝՝։
Եւ ասէ Բոոս ցՀռութ. Լուա՞ր, դուստր. մի՛ այլ ուրեք երթիցես քաղել հասկ յայլոց անդի, եւ մի՛ բնաւ ուրեք գնասցես աստի. այլ աստէն իսկ յարեաց յաղջկունս իմ։
Եւ ասէ ցնա Նոոմին սկեսուր իւր. Դուստր, խնդրեցից քեզ հանգիստ, զի բարի լինիցի քեզ։
Եւ դու լուասցիս եւ օծցիս, եւ արկցես զհանդերձ քո զքեւ եւ ելցես ի կալն, եւ մի՛ տացես առնն ծանօթս մինչեւ վախճանեսցէ զուտել եւ զըմպել իւր։