Ասէ Նոոմին ցնու իւր. օրհնեալ է նա ի Տեառնէ, զի ոչ պակասեցոյց զգութ իւր ի կենդանեաց եւ ի մեռելոց։ Եւ ասէ ցնա Նոոմին. Մերձ է այրն ի մեզ, ի մերձաւորաց մերոց է։
Ագիր աստ զգիշերս զայս. եւ եղիցի այգուն, եթէ մերձաւորեցուսցէ զքեզ մերձաւորիչն՝ բարի է. ապա եթէ ոչ կամիցի մերձաւորեցուցանել զքեզ, ես մերձաւորեցուցից զքեզ, կենդանի է Տէր. ննջեա այդր մինչեւ ցառաւօտ։
Եւ Բոոս ել ի դուռնն եւ նստաւ անդ. եւ ահա անցանէր առ նովաւ մերձաւորիչն զորմէ խօսեցաւ Բոոս. եւ ասէ ցնա Բոոս. Անց նիստ աստ վայր մի եւ մնա՝՝։ Եւ նա անց նստաւ։
Եւ ես ասացի թէ յայտնեցից յունկն քո. արդ ստացիր առաջի սոցա որ նստինս, եւ առաջի ծերոց ժողովրդեան իմոյ. արդ եթէ մերձաւորեցուցանես՝ մերձաւորեցո՛. ապա թէ ոչ մերձաւորեցուցանես, պատմեա ինձ եւ գիտացից. զի ոչ գոյ բաց ի քէն մերձաւորարար, եւ յետ քո ես եմ մերձաւորիչ։