Եւ մատեան ծառայք նորա եւ խօսեցան ընդ նմա, եւ ասեն ցնա. Հայր, եթէ մեծ ինչ բան խօսեցեալ էր ընդ քեզ մարգարէին, ո՞չ ապաքէն պարտ էր առնել. թող թէ զի ասաց՝ Լուացիր եւ սրբեսցիս։
Այսուհետեւ, եղբարք, որ ինչ ճշմարտութեամբ է, որ ինչ պարկեշտութեամբ, որ ինչ արդարութեամբ, որ ինչ սրբութեամբ, որ ինչ սիրով, որ ինչ համբաւ բարեաց, որ ինչ քաջութեամբ, որ ինչ գովութեամբ՝ զայն խորհիջիք։
Եւ աչք քո յանդիս ուր եւ հնձեսցեն, եւ երթիցես զհետ նոցա. ո՞չ ապաքէն պատուէր ետու մանկտւոյ իմում չմերձենալ ի քեզ. եւ եթէ ծարաւեսցիս, երթիցես յամանսն եւ արբցես ուստի հանիցեն ջուր մանկտիդ։
Եւ յաւել Տէր միւս անգամ կոչել, եւ ասէ. Սամուէլ, Սամուէլ՝՝։ Եւ յարեաւ Սամուէլ չոգաւ առ Հեղի երկրորդ անգամ՝՝ եւ ասէ. Աւասիկ եմ, զի կոչեցեր զիս։ Եւ ասէ. Ոչ կոչեցի զքեզ, որդեակ իմ, դարձիր անդրէն եւ ննջեա։