23 Եւ յարեցաւ Հռութ յաղջկունսն Բոոսայ քաղել հասկ մինչեւ վախճանել հնձոցն գարեաց եւ հնձոց ցորենոյ. եւ նստաւ առ սկեսրի իւրում։
Կտաւն եւ գարին հարաւ. զի գարին յոճ կայր եւ կտաւն սերմանացեալ էր։
Որդի խորագէտ հնազանդ հօր, որդի անհնազանդ՝ ի կորուստ եղիցի։
Որ գնայ ընդ իմաստունս՝ իմաստուն եղիցի, եւ որ թարթափի ընդ անզգամս՝ յայտնի եղիցի՝՝։
Եւ Պետրոս մինչդեռ էր ի խոնարհ ի գաւթին, գայ աղախին մի քահանայապետին, եւ տեսանէ զնա զի ջեռնոյր. հայեցաւ ընդ նա եւ ասէ.
Մի՛ խաբիք. ապականեն զբարս քաղցունս բանք չարք։
Եւթն եւթներորդս համարեսցիս քեզ. ի սկսանելոյ մանկաղի քո յոճ՝ սկսանիցիս համարել եւթն եւթներորդս։
Եւ դարձան Նոոմին եւ Հռութ Մովաբացի նու իւր ընդ նմա՝ գնացեալ յագարակէն Մովաբայ, եւ եկին ի Բեթղեհեմ ի սկզբան հնձոց գարւոյ։
Եւ ասէ Նոոմին ցՀռութ նու իւր. Բարի է դուստր, զի եղեր ընդ աղջկունս նորա, եւ մի՛ պատահիցէ ոք քեզ յայլում անդի։
Եւ ասէ ցնա Նոոմին սկեսուր իւր. Դուստր, խնդրեցից քեզ հանգիստ, զի բարի լինիցի քեզ։