22 Եւ ասէ Նոոմին ցՀռութ նու իւր. Բարի է դուստր, զի եղեր ընդ աղջկունս նորա, եւ մի՛ պատահիցէ ոք քեզ յայլում անդի։
Զբարեկամ քո եւ զբարեկամ հայրենի մի՛ թողուր. եւ ի տուն եղբօր քո մի՛ մտաներ թշուառացեալ. լաւ է բարեկամ մերձաւոր քան զեղբայր ի հեռաստանէ բնակեալ։
Երիվարացն իմոց ի կառսն փարաւոնի նմանեցուցի զքեզ, մերձաւորդ իմ։
Եւ Պետրոս մինչդեռ էր ի խոնարհ ի գաւթին, գայ աղախին մի քահանայապետին, եւ տեսանէ զնա զի ջեռնոյր. հայեցաւ ընդ նա եւ ասէ.
Եւ ասէ Հռութ ցսկեսուրն իւր. Իրաւ է, ասաց ցիս թէ՝ Յաղջկունսդ՝՝ իմ յարեաց, մինչեւ վախճանեսցեն զհունձսդ՝ որչափ իցեն իմ։
Եւ յարեցաւ Հռութ յաղջկունսն Բոոսայ քաղել հասկ մինչեւ վախճանել հնձոցն գարեաց եւ հնձոց ցորենոյ. եւ նստաւ առ սկեսրի իւրում։