Եւ յարուցեալ այրն չոգաւ զհետ նորա, խօսել ի սիրտ նորա հաշտեցուցանել զնա ընդ իւր, եւ ածել միւսանգամ առ ինքն. եւ պատանի իւր ընդ իւր եւ զոյգք իշոց. եւ չոգան մինչեւ ցտուն հօր նորա՝՝. իբրեւ ետես զնա հայր աղջկանն, ել ընդ առաջ նորա՝՝։
Եւ ասէ ցնա Բոոս. Ահա ժամ հաճոյ է, մատիր՝՝ այսր եւ կեր ի հացէդ, եւ թացցես զպատառ քո ի քացախիդ։ Եւ նստաւ Հռութ ի կողմանէ հնձողացն, եւ խառնեաց նմա Բոոս փոխինդ. եւ եկեր եւ յագեցաւ, եւ եթող նշխար։
Եւ ասէ Աննա. Եգիտ աղախին քո շնորհս առաջի քո։ Եւ գնաց կինն զճանապարհս իւր, եւ եմուտ ի վանս իւր, եւ կերաւ ընդ առն իւրում եւ խօսեցաւ՝՝, եւ երեսք իւր այլ ոչ եւս տխրեցան։