20 Եւ ասէ ցնոսա. Մի՛ կոչէք զիս Նոոմին, այլ կոչեցէք զիս Դառնացեալ, զի դառնացոյց զիս Բաւականն յոյժ.
Եւ եղեւ Աբրամ ամաց իննսուն եւ ինունց. եւ երեւեցաւ Տէր Աստուած Աբրամու եւ ասէ ցնա. Ես եմ Աստուած քո. հաճոյ լեր՝՝ առաջի իմ, եւ լեր անարատ։
Եւ Աստուած իմ տացէ ձեզ շնորհս առաջի առնն, եւ արձակեսցէ ընդ ձեզ զեղբայրն ձեր զմեւս եւ զԲենիամին. բայց ես որպէս անզաւակեցայ, անզաւակեցայ։
Եթէ զհետս Տեառն գտանիցե՞ս, կամ ի վերջինսն հասանիցե՞ս զոր արար Ամենակալն։
Արդ գիտասջիք՝ զի Տէր է որ խռովեացն, եւ ամուրս ի վերայ իմ բարձրացոյց։
Երանեալ է մարդ զոր յանդիմանեաց Տէր, եւ ի խրատուէ Ամենակալին մի՛ հրաժարեսցես։
Զի նետք Տեառն ի մարմնի իմում են, եւ սրտմտութիւն նորա ծծէ զարիւն իմ. յորժամ սկսանիմ խօսել՝ կտտեն զիս՝՝։
Ոչ տայ ինձ հանգչել. զի լցոյց զիս դառնութեամբ.
Դու փշրեցեր զգլուխս Վիշապին, եւ ետուր զնա կերակուր զօրացն Հնդկաց՝՝։
Յարդարութիւն եւ յիրաւունս հաստատեալ է աթոռ քո, ողորմութիւն եւ ճշմարտութիւն գնասցեն առաջի երեսաց քոց։
Եկին ի Մեռա, եւ ոչ կարէին ըմպել ջուր ի Մեռայն, քանզի դառն էր. վասն այնորիկ անուանեաց զանուն տեղւոյն այնորիկ Դառնութիւն։
եւ երեւեցայ Աբրահամու եւ Իսահակայ եւ Յակոբայ. Աստուած նոցա եմ, եւ անուն իմ՝ Տէր, եւ ոչ յայտնեցի նոցա։՝՝
Յաւուր յայնմիկ մատնեցայ մինչեւ յառաւօտ. իբրեւ զառեւծ այնպէս խորտակեաց զամենայն ոսկերս իմ, զի ի տուընջենէ մինչեւ ի գիշեր մատնեցայ։
Ամենայն խրատ առ ժամանակն ոչ ուրախութեան թուի, այլ՝ տրտմութեան, բայց յետոյ պտուղ խաղաղութեան նովաւ կրթեցելոցն հատուցանէ յարդարութիւն։
Ես եմ Այբ եւ ես եմ Քէ, ասէ Տէր Աստուած, որ էն եւ որ է՝՝ եւ որ գալոցն է, Ամենակալ։
Եւ տաճար ոչ տեսի ի նմա, քանզի Տէր Աստուած Ամենակալ տաճար էր ի նմա եւ Գառնն։