Եւ ասէ Յուդա ցԹամար նու իւր. Նիստ այրի ի տան հօր քո՝ մինչեւ եղիցի մեծ Սելովմ որդի իմ. զի ասէր թէ գուցէ եւ նա եւս մեռանիցի որպէս եւ եղբարքն նորա։ Գնաց Թամար եւ նստաւ ի տան հօր իւրոյ։
Դարձարուք, դստերք իմ, եւ երթայք, զի ես ծերացեալ եմ, եւ չեմ լինելոյ առն. եթէ ասիցեմ՝ եթէ կայցէ ինչ ինձ աղերս եւ լինիցիմ առն աշխարհականացեալ, եւ ծնանիցիմ որդիս,
Եւ առաքեցին եւ ժողովեցին զամենայն նախարարս այլազգեացն, եւ ասեն. Առաքեցէք զտապանակն Աստուծոյ Իսրայելի եւ նստցի ի տեղւոջ իւրում, եւ մի՛ սպառեսցէ զմեզ եւ զժողովուրդս մեր. զի եհաս շշուկ մահու յամենայն քաղաքին ծանրացեալ յոյժ յորմէ հետէ եմուտ տապանակն Աստուծոյ Իսրայելի անդր՝՝։