Եւ ասէ Յուդա ցԹամար նու իւր. Նիստ այրի ի տան հօր քո՝ մինչեւ եղիցի մեծ Սելովմ որդի իմ. զի ասէր թէ գուցէ եւ նա եւս մեռանիցի որպէս եւ եղբարքն նորա։ Գնաց Թամար եւ նստաւ ի տան հօր իւրոյ։
Եւ եթէ բնակեսցեն եղբարք ի միասին, եւ մեռանիցի մի ոք ի նոցանէ, եւ զաւակ ոչ իցէ նորա, մի՛ լինիցի կին մեռելոյն արտաքոյ առն ումեք որ մերձաւոր չիցէ նորա՝՝. այլ եղբայր առն իւրոյ մտցէ առ նա, եւ առցէ զնա իւր կնութեան, եւ բնակեսցէ ընդ նմա՝՝.
Դարձարուք, դստերք իմ, եւ երթայք, զի ես ծերացեալ եմ, եւ չեմ լինելոյ առն. եթէ ասիցեմ՝ եթէ կայցէ ինչ ինձ աղերս եւ լինիցիմ առն աշխարհականացեալ, եւ ծնանիցիմ որդիս,