Ցանգով փակեցի, ձողաբարձ զարդարեցի, եւ տնկեցի որթ սորեկ. աշտարակ շինեցի՝՝ ի միջի նորա, եւ գուբ հնծան փորեցի ի նմա. եւ մնացի՝՝ զի բերցէ խաղող, եւ եբեր փուշ։
Եւ թէ՝՝ որդի սիրելի՞ իցէ իմ Եփրեմ, մանո՞ւկ գրգանաց, փոխանակ զի բանք իմ են ի նմա, յիշելով յիշեցից զնա միւսանգամ. վասն այնորիկ փութացայ յաղագս նորա՝՝, ողորմելով ողորմեցայց նմա, ասէ Տէր։
այլ այս է ուխտն զոր ուխտեցից տանդ Իսրայելի յետ աւուրցն այնոցիկ, ասէ Տէր. Տաց զօրէնս իմ ի միտս նոցա, եւ ի սիրտս նոցա գրեցից զնոսա. եւ եղէց նոցա յԱստուած, եւ նոքա եղիցին ինձ ի ժողովուրդ։
Լալով ելին, եւ մխիթարութեամբ ածից զնոսա՝ հանգուցանել ի վերայ ջուրց վտակաց ընդ ճանապարհ ուղիղ, եւ մի՛ մոլորեսցին ի նմա. զի եղէ Իսրայելի ի հայր, եւ Եփրեմ անդրանիկ իմ է։
իբրեւ տեսիլ աղեղանդ որ ձգի յամպս յաւուրս անձրեւաց, եւ այսպէս ահագին տեսիլ լուսոյ՝՝ շուրջ զնովաւ։ Այս տեսիլ՝ նմանութիւն փառացն Տեառն. իբրեւ տեսի՝ անկայ ի վերայ երեսաց իմոց, եւ լուայ բարբառ որ խօսէր ընդ իս՝
Ի մտանելն Մովսիսի ի խորանն վկայութեան խօսել ընդ նմա, եւ լուաւ զբարբառն Տեառն ի խօսելն՝՝ ընդ նմա ի վերուստ ի քաւութենէ անտի՝ ի միջոյ երկուցն քերովբէից որ էին՝՝ ի վերայ տապանակին վկայութեան, ի միջոյ երկուց քերովբէիցն, եւ խօսէր ընդ նմա։
Այլ առակ լուարուք. Այր մի էր տանուտէր որ տնկեաց այգի եւ ցանգով պատեաց զնա, եւ փորեաց ի նմա հնձան եւ շինեաց աշտարակ. եւ ետ զնա ցմշակս, եւ գնաց ի տարաշխարհ։
զի էիք ի ժամանակին յայնմիկ առանց Քրիստոսի, եւ օտարացեալք յառաքինութենէն Իսրայելի, եւ տարագիրք յուխտից աւետեացն, եւ յոյս ինչ ոչ ունէիք եւ անաստուածք էիք յաշխարհի։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ահաւասիկ դու ննջեսցես ընդ հարս քո, եւ յարուցեալ ժողովուրդդ այդ պոռնկեսցի զհետ աստուածոց օտարաց երկրին յոր մտանիցէ դա ի նոսա, եւ թողուցուն զիս եւ ցրիցեն զուխտն իմ զոր ուխտեցի ընդ դոսա։