9 Արդ երանութիւնս այս ի վերայ թլփատութեա՞ն է եթէ ի վերայ անթլփատութեան. քանզի ասեմք եթէ՝ Համարեցան Աբրահամու հաւատքն յարդարութիւն։
Եւ հաւատաց Աբրամ Աստուծոյ՝՝, եւ համարեցաւ նմա յարդարութիւն։
Եւ ասէ ցիս. Մեծ է քեզ այդ, կոչել զքեզ ծառայ իմ՝՝, հաստատել զազգսն Յակոբայ, եւ զցրուեալսն Իսրայելի դարձուցանել. ահաւասիկ եդի զքեզ յուխտ ազգի եւ՝՝ ի լոյս հեթանոսաց, լինել փրկութիւն մինչեւ ի ծագս երկրի։
Լոյս ի յայտնութիւն հեթանոսաց, եւ փառս ժողովրդեան քում Իսրայելի։
Արդ զիա՞րդ համարեցան. մինչդեռ ի թլփատութեա՞ն էր՝ եթէ յանթլփատութեան. ոչ ի թլփատութեանն, այլ յանթլփատութեան։
Իսկ զի՞նչ ասիցէ գիր. Հաւատաց Աբրահամ յԱստուած եւ համարեցաւ նմա յարդարութիւն։
զի ի հեթանոսս օրհնութիւնն Աբրահամու եղիցի ի Քրիստոս Յիսուս. զի մեք զաւետիս Հոգւոյն Սրբոյ ընկալցուք հաւատովք։
(ինձ՝ որ տրուպս եմ ամենայն սրբոց, տուան շնորհքս այս,) ի հեթանոսս աւետարանել զանքնին մեծութիւնն Քրիստոսի,
ուր ոչ է Հրեայ եւ ոչ հեթանոս, թլփատութիւն եւ անթլփատութիւն, խուժ, դուժ, Սկիւթացի, ծառայ, ազատ. այլ ամենայն եւ յամենայնի Քրիստոս։