Վասն այնորիկ ի հաւատոց անտի, զի ըստ շնորհացն իցէ, առ ի լինելոյ հաստատուն աւետեացն ամենայն զաւակին, ոչ այնմ միայն որ յօրինաց անտի, այլ եւ այնմ՝ որ ի հաւատոցն Աբրահամու, որ է հայր մեր ամենեցուն.
Իսկ արդ զի՞նչ ասեմք. օրէնքն մե՞ղք իցեն. քաւ լիցի. այլ զմեղս ոչ գիտէի, եթէ ոչ օրինօքն. եւ զցանկութիւն ոչ ճանաչէի, եթէ ոչ օրինացն էր ասացեալ. Մի՛ ցանկանայցես։