Եւ յետ այնորիկ դարձցին որդիքն Իսրայելի, եւ խնդրեսցեն զՏէր Աստուած իւրեանց, եւ զԴաւիթ արքայ իւրեանց. եւ զօրասցին ի Տէր եւ ի բարութիւնս նորա յաւուրս կատարածի։
եւ եկաց յաղօթս առ Տէր Աստուած, եւ ասէ. Ո՛վ Տէր, ո՞չ այս այն բանք են իմ մինչ էի անդէն յերկրին իմում. վասն այնորիկ աճապարեցի փախչել ի Թարսիս, զի գիտէի թէ ողորմած ես դու եւ գթած, երկայնամիտ եւ բազումողորմ, եւ զղջանաս ի վերայ չարեաց։
թէ՝ Տէր երկայնամիտ է եւ բազումողորմ եւ ճշմարիտ՝՝, բառնայ զանօրէնութիւնս եւ զանիրաւութիւնս՝՝ եւ զմեղս. եւ սրբելով ոչ սրբէ զպարտաւորն, հատուցանէ զմեղս հարանց յորդիս մինչեւ յերիս եւ ի չորս ազգս.
Արդ տես զքաղցրութիւն եւ զսաստկութիւնն Աստուծոյ. ի վերայ կործանելոցն՝ սաստկութիւն, եւ ի վերայ քո՝ քաղցրութիւն Աստուծոյ, եթէ կայցես ի նմին քաղցրութեան. ապա թէ ոչ՝ եւ դու կոճոպեսցիս։