5 Վասն որոյ հարկ է հնազանդ լինել՝ ոչ միայն վասն բարկութեանն, այլ եւ վասն խղճի մտացն։
Ո՞վ գիտէ զիմաստունս՝՝, եւ ո՞վ գիտէ զմեկնութիւն բանից։ Իմաստութիւն առն՝ լուսաւոր առնէ զերեսս իւր, եւ որ ժպիրհն է երեսօք իւրովք՝ ատելի լիցի։
Բերանոյ՝՝ թագաւորի զգոյշ լեր, եւ ի բան երդման Աստուծոյ։
Յորում եւ ես իսկ ճգնիմ, անխիղճ միտս ունել առ Աստուած եւ առ մարդիկ յամենայն ժամ։
Վասն այնորիկ եւ հարկս հարկանէք, զի Աստուծոյ սպասաւորք են՝ ի նոյն կանխեալք։
Աղօթս արարէք վասն մեր, զի հաստատեալ գիտեմք եթէ բարւոք միտս ունիմք, յամենայնի կամիմք բարւոք գնացս ցուցանել։
Զի այս՝ շնորհք յԱստուծոյ են, եթէ բարւոք ինչ մտօք տանիցի ոք վշտաց՝՝ յանիրաւի։
ունիցիք բարս քաղցունս, զի որով չարախօսիցեն զձէնջ յամօթ լիցին որք բամբասեն զձեր բարւոք գնացս ի Քրիստոս։